VAKFIMIZA GELEN MEKTUPLAR  ATATÜRK LİSESİ EĞİTİM VAKFI BAŞKANLIĞINA Hayatımızdaki dönüm noktaları bir pamuk ipliği kadar ince ve kırılgandır. İlk dönüm noktam, 11 yıl yaşadığımız İstanbul'dan buraya -Ankara’ya- göç etmek olmuştu. İkinci dönüm noktam ise Ankara Atatürk Lisesi’ni tercihimdeki ilk sıraya yerleştirmem oldu. Burayı öyle kolay kazanmamıştım. 19.yedekte günlerce dua ederek beklemiştim. Sıra bana gelince de ailemi de alıp koşa koşa kayda gelmiştim. O zamanlar Beden eğitimi öğretmenimiz olan Muharrem Aydın'ın beni Gönül Hanım ile tanıştırmasıyla farklı bir yol aralandı hayatımda. ALEV vasıtasıyla vakfın imkanları doğrultusunda yemek veya yardım bursu alıyordum. İhtiyaçlarımı kendi kendime karşılayabilecek olmak fazlasıyla gurur vericiydi. Ben de derslerime sıkıca sarılarak hazırlık dönemini sınıf birinciliğiyle bitirdim. Bir gün Gönül Hanım beni yanına çağırdı ve dudaklarından şu sözler dökülüverdi: “Tüm hazırlığını yap. Seni İngiltere’ye yolluyorum! ”. Dilim tutulmuştu. Hayatımda ilk defa uçağa binecektim, ilk defa yurtdışına çıkacaktım… Üstelik burslu gidiyordum. Kendi imkânlarımla gerçekleştiremeyeceğim bir deneyimi, başarımın tacı olarak bana sunuyordu Atatürk Lisesi Eğitim Vakfı. Ben de bu tacı gururla taşıdım. Şimdi ise Tıp Fakültesi 5.sınıf öğrencisiyim. Sizlerin aşıladığı sevgiyle, şefkatle yoğruldum bugünlere geldim. İstediğim bölümü kazanıp uçsam da farklı diyarlara, desteğiniz hep yanımda oldu. Geleceğe dair atacağım her adımda ayağımın yere daha sağlam basmasını sağladınız. Maddi ve bilhassa manevi katkılarınızdan dolayı sizlere minnettarım. Sizler olmasaydınız bunların hiçbirini yaşayamazdım. Bu nedenle vakfımızın kurulmasında emeği geçen 92 fedakar insana, başta Erol ÜÇER olmak üzere, teşekkür etmeyi borç bilirim. Kahramanlarımız sayesinde birçok öğrenci ne kadar değerli olduğunu anlıyor; bir başkasına yardım etmenin, mutluluk getirdiğini kavrıyor. Ben dahil onlarca öğrenciye uzattığınız yardım eli, onların hayatını renklendirmekle kalmıyor, ailelerini gururlandırıyor, yeni nesle de örnek oluyor. Erol Bey’in yaktığı meşalenin ALEV’leri yürekleri ısıttıkça bu yürekler: “Ben de bir başkasının elinden tutacağım.” diyerek kendine söz veriyor. Onlardan biri de benim! Bana gösterilen yardımı ve desteği aynı şekilde benden sonra geleceklere de göstereceğime, benim ellerimi nasıl tuttuysanız benim gibi olanların da ellerinden tutacağıma söz veriyorum. İyi ki varsınız... Gülhane Tıp Fakültesi 5.sınıf öğrencisi Buse ÇOLAKOĞLU |
|
366 kez okundu
YorumlarHenüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
